Niebezpieczna, wiekowa
wampirzyca; pierwsza przedstawicielka swojego gatunku. Uważająca się za Matkę
Wampirów i zarazem ich boginię, potężna telepatka, zdolna do
odzwierciedlenia każdego daru swoich dzieci.
Dzięki skumulowanej mocy i całemu wachlarzowi wyjątkowych zdolności, które
zawdzięczała otaczającym ją istotom, w krótkim czasie zdołała zapanować
nad światem nieśmiertelnych. Od chwili Upadku uważana za postać z legendy
mającej na celu wytłumaczyć powstanie wampirów.
Isobel już
jako człowiek była kobietą zimną i bezduszną. Odznaczała się wyjątkową
urodą, co zapewniał jej zainteresowanie każdego mężczyzny, którego poznała.
Nigdy nie potrafiła kochać, marząc o długowieczności i potędze, którą
ostatecznie zagwarantowała jej Amelie – kobieta, którą w czasach młodości
Isobel uznawano za czarownicę. Pierwotna dla osiągnięcia celu nie bała się
przelać krwi nawet najbardziej niewinnej istoty, jaką było dziecko, co
ostatecznie doprowadziło do jej przemiany w wampirzycę. W ramach
uznania to właśnie Amelie jako pierwszą uczyniła istotą sobie podobną, tym przekonując
się, że dzięki zawartemu w ślinie jadowi jest w stanie tworzyć kolejnych
nieśmiertelnych.
Wraz z upływem
czasu ambicie Isobel rosły, a ta odkrywała w sobie coraz to więcej
niezwykłych cech. Potrafiła wzbudzać w innych szacunek i strach, z czasem
zaś zdołała stworzyć sobie harem – „śmiertelny kwartet” na który składały się
cztery potężne kobiety, będące przedstawicielkami odmiennych ras
nieśmiertelnych: przemieniona przez Isobel w wampira Amelie,
zmiennokształtna Rovera, wilkołaczyca Lilia oraz traktowana przez królową jak
córa Solange. Jej wpływy rosły, a pierwotna była skłonna posunąć się do
tego, żeby zjednać sobie wszystkie istoty mroku i umożliwić im wyjście z ukrycia,
poprzez całkowitą dominację nad ludźmi. W tym okresie również właśnie na
życzenie Isobel pojawiły się pierwsze próby eksperymentowania z genami,
które doprowadziły do powstania nowej
rasy wampirów. Wampirzycy zależało również na zwiększeniu liczebności
pół-wampirów, co zostało zarejestrowane w prowadzonych w ów okresie
księgach. Potęga nieśmiertelnej wzrastała, zwłaszcza od czasu, kiedy tej udało
się zjednać sobie demony – synów i córki samej Ciemności.
Przełom w panowaniu
Isobel nastąpił wraz z nadejściem Upadku,
kiedy potęga królowej ostatecznie uległa załamaniu, kiedy jej dotychczasowi
sojusznicy zaczęli się od niej odwracać, coraz bardziej zaniepokojeni
bezwzględnością swojej pani. Według legendy Matka Wampirów miała przetrwać
dzięki Amelie, która uwięziła królową w podziemiach, gdzie ta miała czekać
na ponowne uwolnienie albo nadejście mającego przynieść jej ostateczną zgubę Światła.
Odpowiedzi na najbardziej nurtujące pytania
czasami kryją się bliżej niż mogłoby się wydawać – w przeszłości.
