Przywódca straży przybocznej i alfa
watahy wilkołaków z Miasta Nocy. Okrutny i niebezpieczni, nigdy nie
był zachwycony perspektywą podlegania wampirowi. Szanuje Dimitra, wypełniając
polecenia króla wyłącznie z przyzwyczajenia. Wzgardza ludźmi, traktując z góry
zarówno śmiertelników, jak i istoty z nimi związane. Chociaż przez
większość czasu stoi po „właściwej” stronie, jako jedyny wydając się trzymać
pozostałe dzieci księżyca w ryzach, zawsze w dość jednoznaczny sposób
dawał królowi do zrozumienia, co takiego sądzi o polityce Miasta Nocy,
zwłaszcza kiedy za sprawą powrotu doprowadzającej Yves’a do szału Isabeau
Licavoli, król wprowadził nowe zasady, zapewniające ludziom znaczną swobodę i bezpieczeństwo.
Yves – w przeciwieństwie
do większości swoich pobratymców – odznacza się wyjątkową inteligencją. Surowy
nie tylko dla swoich podwładnych, ale przede wszystkim dla swojego syna,
Ariela, będącego wynikiem gwałtu, którego wilkołak dopuścił się na jednej z ludzkich
kobiet. Początkowo Yves widział w swoim potomku szansę na przekazanie
genów, Arielem interesując się dopiero w okresie poprzedzającym jego
pierwszą przemianę. Szybko okazuje się, że upragniony syn wcale nie podziela
ideałów ojca, stanowczo sprzeciwiając się swojej wilczej naturze; ta słabość
sprawia, że Yves staje się jeszcze bardziej surowy i zimny, choć
jednocześnie zapewnia Arielowi względne bezpieczeństwo i wysoką pozycję w stadzie.
